Aldus schreef Ewoud Kieft op de dag van verschijning van het boek in het NRC-Handelsblad. Letterlijk stond er, na de vermelding van andere omissies:
'En zo zijn er meer cruciale feiten die in Dat nooit meer worden weggemoffeld. De belangrijkste daarvan is de discussie over het Nederlandse optreden in Indonesië. Die is simpelweg afwezig in het boek, hoewel dit het eerste grote morele en politieke debat was waarbij volop naar de bezettingstijd verwezen werd: hoe kon Nederland zo vlak na de bevrijding nu zelf als bezettingsmacht opereren? Het past alleen niet in Van der Heijdens betoog. Dat moet immers bewijzen dat Nederlanders eind jaren veertig, begin jaren vijftig niet moreel dachten over de bezettingstijd.'Je moet maar durven: gewoon over een heel hoofdstuk (nr. 8) en meer dan tien verwijzingen heen lezen. Mar Kieft durft - en nog meer dan dit. Want toen ik de krant over deze blunder een briefje schreef had Kieft de 'moed' te doen alsof zijn neus bloedt. De wijze waarop ik over het thema geschreven had, was niet naar zijn zin en dus betekende dat hetzelfde als 'simpelweg afwezig'. Natuurlijk, hij kon niet anders: toegeven dat hij over een volledig hoofdstuk heen gelezen had, betekende zoveel als toegeven dat hij het boek niet eens door gebladerd had en zou het einde van zijn carrière als recensent betekend hebben. En dus hupsakee, taal is geduldig.
